Columnist levert zelf drogredenen tegen bezwaar megastal door PvdD

Onder de titel “Commentaar: megastal goed voor dierenwelzijn en diergezondheid” gaat columnist Hans Berens in op de actie door Partij voor de Dieren (PvdD) Groningen tegen een aanvraag voor een grote veestal.

Berens schrijft op de site van de Gezinsbode:
De PvdD verdient alle steun, maar maakt het zichzelf lastig als ze zich van oneigenlijke argumenten bedient. Dat is het geval bij het protest van afgelopen week tegen een geplande megastal binnen de stadsgrenzen, aan de Winschoterweg. Kelder wijst er in raadsvragen op ‘dat ook koeien in de vee-industrie weinig leed bespaard blijft. De dieren zijn in megastallen vaak veroordeeld tot levenslange opsluiting, zien nooit het daglicht en zijn voortdurend gestresst doordat ze in onnatuurlijk grote groepen moeten samenleven.
Tot zover het citaat.

En met de titel boven zijn commentaar draagt Berens zelf oneigenlijke argumenten aan tegen het protest van Gerjan Kelder.
Hij schrijft ook: "Wat Kelder als probleem beschouwt, is in grote lijnen eigen aan álle melkveebedrijven, óók kleinschalige, en óók biologische. Moderne ‘megastallen’ vormen ten aanzien van dierenwelzijn en diergezondheid een verbetering ten opzichte van oudere, veelal uit de jaren zeventig daterende koeienstallen."

Dierenwelzijn en diergezondheid kunnen minder slecht zijn dan eerdere en bij kleinere melkveehouders, de grotere stallen maken welzijn en gezondheid nog niet goed of zelfs maar goed genoeg.
Voor wie uitgebreid wil lezen over de bezwaren tegen bio-industrie, kijk eens naar deze drogredenen en hun ontkrachting.

Geld in een bodemloze put

Lidwien Schuitemaker schreef het al in een ingezonden brief in de Gezinsbode van 1 november: in de stad Groningen gaat het geld in een bodemloze put. En "de bekende chantagetruc wordt opgevoerd: de regiotram laten doorgaan omdat al zoveel kosten zijn gemaakt. Dat geld naar dure communicatiebureaus, adviseurs, projectontwikkelaars en bouwbedrijven. Het volgende onzinnige en geldverslindende project ligt al klaar: een kabelbaan met geblindeerde cabines, om inkijk te voorkomen in de huiskamers van Stadjers."

Ook Gerjan Kelder van de PvdD laat weten:
‘Behalve een gespecificeerde kosten/baten-analyse betreffende stoppen met het Forum en duidelijkheid over de kosten van het nieuwe onderzoek, wil Kelder ook weten wanneer het college heeft besloten tot een ‘feestelijke start’ van de bouw van het Forum op 31 october. Deze datum is namelijk zeer onlangs, 19 oktober, naar buiten gekomen, nadat het college was gevallen over de tram. Kelder: “Dat deed bij mij het boze vermoeden ontstaan dat dit ‘feestje’ alleen maar is gepland om duidelijk te maken dat met het Forum al is begonnen en dat we daar echt niet meer mee zouden kunnen stoppen zoals met de tram. Maar ik geloof daar helemaal niets van. Het blijft voor de Partij voor de Dieren onbestaanbaar dat in deze stad gesubsidiëerde banen verdwijnen, terwijl er miljoenen worden geïnvesteerd in een lege kolos.”

Tot zover Kelder.
Om dierentermen te blijven:
Lopen politici aan de leiband van bouwbedrijven, projectontwikkelaars en consultants?

Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. En deze oubollige opmerking sluit weer helemaal aan bij de foto op de voorpagina van de Gezinsbode van mensen in klederdracht die soep en broodjes presenteren bij de starthandeling van het Groninger Forum.

Een stadse kijk op dode dieren

Herman Sandman schrijft in de Groninger Gezinsbode van 16 maart 2010 dat de Partij voor de Dieren een stadse uitvinding is. “Die beweging komt voort uit de merkwaardige neiging van de mens alles via de overheid geregeld te willen hebben. We kunnen geen mus zien hinken of de Dierenambulance wordt opgetrommeld en als die niet snel komt, dienen we een met moties en amendementen omgeven Plan van Aanpak in om zo’n misstand in de toekomst te voorkomen.”
Sandman pleit voor de mentaliteit die op het platteland heerst. “Je hebt ook geen partij nodig om dieren te helpen als dat nodig is. Dat moet je gewoon doen”. Een schaap op zijn rug zet je meteen overeind en wanneer het is overleden dan gooi je het in Slochterdiep. Het natuurlijke resultaat zijn palingen zo groot als brandslangen.

“De sterkste" (de mens) "eet als laatste”.

Volgens het CDA is de Partij voor de Dieren in het geval van de sterfte van grote grazers in de Oostvaardersplassen door haar hoeven gezakt door er niet voor te pleiten om de hongerige dieren bij te voeren. Velen zijn geschokt door de beelden van stervende dieren. Jaarlijks sterft in het natuurpark van Staatsbosbeheer ongeveer een derde van de populatie, deels door voedselgebrek. Een dier in de bio-industrie heeft gemiddeld een veel korter leven en minstens zo onnatuurlijk.
Het is waar dat velen tegenwoordig niet meer tegen de beelden kunnen van stervende en gestorven dieren. Dat maakt het lastig om in ons land te pleiten voor het herstel van een natuurlijk evenwicht door predatoren als de wolf te introduceren. Vossen worden bejaagd en weinigen zien de (ge)dode dieren daadwerkelijk, hoogstens als verkeersslachtoffer langs de kant van de weg.

Een dood en stervend dier is een drama. Het is jammer dat kinderen tegenwoordig nauwelijks nog geconfronteerd worden met het bestaan van roofdieren en prooidieren. Eten komt uit de fabriek en wordt je aangeboden via de supermarkt. Zou het de betrokkenheid van kinderen met de dieren uit de veehouderij niet vergroten als zij soms gedwongen worden om zich te realiseren dat voor elke vleesmaaltijd een dier gedood moet worden? Zou dat niet de educatieve functie kunnen zijn van het zien van een karkas? Dat een dier in de natuur in vrijheid leeft totdat een ander dier het verschalkt? En dat de wijze van leven in de overvolle stallen geen natuurlijke manier van leven is? Zouden kinderen uit de stad en het platteland niet beiden op dit punt nog veel kunnen leren? En dat de overheid de regels kan stellen om de natuurlijke manier van leven en met dieren om te gaan weer een kans te geven?