Akkerranden bevorderen broedsucces blauwe kiekendief

Het Dagblad van het Noorden meldt 29-7-2010:

Het voorzichtige succes is volgens de provincie en de stichting Werkgroep Grauwe Kiekendief te danken aan de boeren in het gebied. De oudervogels maken namelijk gretig gebruik van de brede akker- en faunaranden die de boeren van de Agrarische Natuurvereniging de afgelopen jaren aanlegden. Boven die grazige en brede randen kunnen de kiekendieven veldmuizen vangen. De provincie probeert bij Brussel miljoenen los te krijgen voor agrarisch natuurbeheer dat de akkervogels helpt. Zij ziet de komst van de zeldzame blauwe kiekendief als een steun in de rug voor de Europese lobby.

Akkerrandenbeheer kan veel problemen tegelijk oplossen

De provincie Groningen ziet af van proef met stoppen vangen Muskusratten

In 2009 zou de provincie Groningen in twee gebieden een proef houden met het niet meer bejagen van muskusratten. De reden daarvoor was dat het veel geld kost om de vangers te betalen. De schade die de muskusratten aanrichtten was veel kleiner. Maar om financiële redenen is de proef afgeblazen.
Dat is jammer, maar misschien ligt er nu ook een kans om een nog beter voorstel te doen. In het spanningsveld van agrarische belangen,milieu, natuurontwikkeling, toerisme en dierenwelzijn spelen een aantal zaken die in een keer gediend zouden kunnen worden.
Allereerst het akkerrandenbeheer. Een boer die zijn akkerrand niet bebouwt, maar braak laat of inzaait met bloemen, dient daarmee de belangen van de natuur. Allerlei planten en insecten kunnen leven in de akkerranden.
Daarnaast is er een mysterieus grote bijensterfte. De oorzaak is nog niet eensluidend vastgesteld, maar vermoed wordt dat bijen niet gek zijn op genetisch gemodificeerde landbouwgewassen. Wanneer de akkerranden bij-vriendelijk worden ingezaaid, kan mogelijk de achteruitgang van bijenpopulaties worden gestopt.
Verder worden muskusratten in de sloten rondom akkerland als een probleem gezien. De boer zakt met zijn machines weg en de soms deels ingezakte slootranden moeten worden hersteld. Wanneer een boer het laatste deel voor de sloot niet meer gebruikt, dan is er formeel geen sprake meer van schade, hoogstens van het meer natuurlijk maken van oevers en slootkanten.
Boeren die de randen van hun akker niet meer bemesten of er geen pesticiden (onkruidverdelgers) op spuiten zorgen ervoor dat er minder vervuiling en schadelijke stoffen in het oppervlakte water terecht komt.

Kortom, als alle boeren of de politici zouden afspreken om akkerranden niet meer te bebouwen zou de bestrijding van muskusratten kunnen worden gestaakt, vindt er minder milieuvervuiling plaats, zien landerijen er mooier uit, krijgt natuur een kans, kan de bijenpopulatie zich herstellen, zodat planten binnen en buiten de landbouw met stuifmeel worden bevrucht, krijgen toeristen een aantrekkelijker landschap.
Akkerbouwers moeten natuurlijk wel gecompenseerd worden voor de lagere opbrengst. Dat zou kunnen uit het geld dat bespaard wordt op de muskusrattenbestrijding. De overheid moet tenslotte zodanig regulerend optreden dat de verminderde ruimte om mest uit te rijden niet het argument zal zijn voor de boer om het akkerrandenbeleid te boycotten. Ons land wordt te intensief gebruikt. Dat kan allemaal een beetje minder, want de gederfde opbrengst is toch bedoeld voor de export en de eigen bevolking heeft er geen voordeel bij.