Milieufederatie vindt energiebeleid provincie Groningen niet duurzaam en risicovol

Milieufederatie Groningen meldt op haar site:
De Milieufederatie Groningen is voorstander van CO2-opslag. Het is een noodzakelijke stap om de doelstellingen te halen voor het verminderen van broeikasgassen. Maar die doelstelling is alleen haalbaar als daarnaast wordt geïnvesteerd in duurzame energie. Dat gebeurt nu niet. Op dit moment krijgt conventionele energieopwekking voorrang boven investeringen in het opwekken van duurzame energie.

Signaal provincie
Door de aangespannen procedures werden de milieuwetvergunningen voor de Nuon centrale onzeker. Nuon leek daardoor open te staan voor gesprekken over aanpassing van de nieuw te bouwen centrales. De Milieufederatie had juist aangegeven met de bedrijven in gesprek te willen gaan over kansen rond duurzame energie. Die opening wordt nu tenietgedaan door de presentatie van de plannen voor CO2-opslag. Met deze plannen geeft de provincie Groningen de beide bedrijven óók het signaal dat zij de klassieke manier van energieopwekking op basis van fossiele brandstoffen stimuleert.

Opslag van CO2 in de grond is erg duur. Als NUON en RWE deze kosten zelf zouden moeten betalen, waren de nieuwe kolengestookte centrales niet rendabel. De kans was dan groot geweest dat Nuon en RWE overgestapt waren naar centrales op grond van minder vervuilende brandstoffen. Met de in Den Haag gepresenteerde plannen neemt de provincie - met publiek geld - die financiële verplichting van Nuon en RWE over.

Aan de opslag van CO2 kleven nog veel nadelen en risico’s. Zo is niet bekend hoe CO2 zal reageren op de Groningse dieper gelegen aardlagen en welke risico’s er zijn voor mens en natuur rond Delfzijl bij het weglekken van CO2 gas. Ook zou een lek desastreus kunnen zijn voor het kwetsbare waddengebied. Er is nog jaren onderzoek nodig om te kunnen zeggen dat CO2 opslag veilig en goed gerealiseerd kan worden.

CO2 opslag kost energie

De provincie Groningen overweegt om het Duitse concern RWE de opdracht te geven om een relatief goedkope, maar vuile kolencentrale te bouwen.
De bouw van deze tweede, extra te bouwen centrale zou werkgelegenheid opleveren. Eventueel geproduceerd CO2 zou opgeslagen kunnen worden in de “lege” aardgasvelden.
Dit alles in het kader van “Groningen Energy valley”.

Het is de vraag of dit allemaal wel zou mooi verloopt als voorgesteld. CO2 opslag is niet probleemloos. Het moet onder druk naar ondergrondse aardlagen worden getransporteerd. Per hoeveelheid geproduceerd KWU is 25% benodigd voor de opslag. Dan kun je wel op goedkope manier stroom produceren, maar hiermee is alle winst weer weg.
Ook creëer je een risico dat CO2 weer weglekt (zie Milieudefensie Magazine mei 2007). Door de aardgaswinning en de daarbij gepaard gaande bodemdaling en aardbevinkjes is het maar de vraag hoe stabiel de aardlagen zijn. Plotseling opduikend CO2-gas leverde bij de omgeving van kratermeren in het verleden vele doden op.

Het bouwen van energiecentrales levert vooral geld op voor de bouwer. Het lijkt wel of de politiek een verlengstuk is van de bouwsector, die met allerlei oneigenlijke argumenten (concurrentie met Duitsland en Friesland op het gebied van energieproductie, waar dient dat toe?) de geesten rijp willen maken om geld over de balk te gooien onder het mom van stimulering van de economie. Het laten draaien van energiecentrales, zeker de moderne, kan met een handvol werknemers en levert zeker geen duizenden reguliere banen op. Wanneer deze centrales worden gestookt met kolen dan moet er ook energie worden gestoken in de aanvoer. Kortom: loze windhandel.

Voor de relatie tussen politiek en de bouwwereld, zie "Brandende kwesties. Opiniërend programma waarin journalist Gideon Levy macht en machtsstructuren blootlegt."