Geen voedsel produceren ten koste van anderen

Marianne Thieme gaf 21 november bij Groninger Forum in Forum Images in Groningen een lezing.

Uit haar lezing dit citaat:
Dit jaar verscheen het rapport “Our nutrient World”. Daarin staat dat de westerse wereld de vleesconsumptie moet halveren. Onze massale consumptie van dierlijke eiwitten brengt de nutriëntenhuishouding volledig uit balans, zo stelt de VN, maar ook ons eigen Planbureau voor de Leefomgeving.
We zien wat er niet werkt. We zijn het vieste jongetje van de Europese klas met 70 miljard kilo mest. Veertien keer het lichaamsgewicht van elke Nederlander in poep. De oplossing voor het mestprobleem is er weer een vanuit hetzelfde denken als waardoor de problemen zijn veroorzaakt. Laten we investeren in mestvergisters. Aan de 150 mestvergisters die Nederland nu telt, is onder het mom van ‘groene stroom’ al 345 miljoen euro subsidie uitgegeven. Maar mestvergisters produceren geen groene stroom maar bruine stroom. Om onze bio-industrie draaiende te houden, worden er grote hoeveelheden soja en maïs ingevoerd uit landen als Brazilië en Argentinië. Dit hele proces kost jaarlijks net zo veel energie als vijf miljoen huishoudens gebruiken. We verspillen veel te veel energie aan de bio-industrie en we wekker er maar heel weinig energie mee op.

We zullen in Nederland toe moeten naar een veel kleinere veehouderij, tenminste een inkrimping van 70% van de veestapel. In ons land lijden en sterven jaarlijks meer dan 500 miljoen dieren in de bio-industrie. Dat brengt ons geen voorspoed, zoals wel beweerd wordt, maar rampspoed in de vorm van een kwijnende en verdwijnende natuur, dierziektencrises, onveilig voedsel, gezondheidsproblemen en een afkalvende beschaving.
We kunnen in een kwetsbaar landje niet produceren voor 70% export, we moeten produceren voor de regio, hoogkwalitatief en tegen fatsoenlijke prijzen.

…

Onderzoek van de VU leert dat voor elke kilo varkensvlees die verkocht wordt, tenminste de helft van de kosten niet betaald wordt door de consument, maar voor rekening van de samenleving komen. 4 sateetjes voor 28 cent of een hamburger van 15 cent is niets anders dan heling. Het kan niet, en het zou niet moeten mogen. Vervuilende producten moeten duurder worden, schone producten worden per saldo goedkoper.

Akkerrandenbeheer kan veel problemen tegelijk oplossen

De provincie Groningen ziet af van proef met stoppen vangen Muskusratten

In 2009 zou de provincie Groningen in twee gebieden een proef houden met het niet meer bejagen van muskusratten. De reden daarvoor was dat het veel geld kost om de vangers te betalen. De schade die de muskusratten aanrichtten was veel kleiner. Maar om financiële redenen is de proef afgeblazen.
Dat is jammer, maar misschien ligt er nu ook een kans om een nog beter voorstel te doen. In het spanningsveld van agrarische belangen,milieu, natuurontwikkeling, toerisme en dierenwelzijn spelen een aantal zaken die in een keer gediend zouden kunnen worden.
Allereerst het akkerrandenbeheer. Een boer die zijn akkerrand niet bebouwt, maar braak laat of inzaait met bloemen, dient daarmee de belangen van de natuur. Allerlei planten en insecten kunnen leven in de akkerranden.
Daarnaast is er een mysterieus grote bijensterfte. De oorzaak is nog niet eensluidend vastgesteld, maar vermoed wordt dat bijen niet gek zijn op genetisch gemodificeerde landbouwgewassen. Wanneer de akkerranden bij-vriendelijk worden ingezaaid, kan mogelijk de achteruitgang van bijenpopulaties worden gestopt.
Verder worden muskusratten in de sloten rondom akkerland als een probleem gezien. De boer zakt met zijn machines weg en de soms deels ingezakte slootranden moeten worden hersteld. Wanneer een boer het laatste deel voor de sloot niet meer gebruikt, dan is er formeel geen sprake meer van schade, hoogstens van het meer natuurlijk maken van oevers en slootkanten.
Boeren die de randen van hun akker niet meer bemesten of er geen pesticiden (onkruidverdelgers) op spuiten zorgen ervoor dat er minder vervuiling en schadelijke stoffen in het oppervlakte water terecht komt.

Kortom, als alle boeren of de politici zouden afspreken om akkerranden niet meer te bebouwen zou de bestrijding van muskusratten kunnen worden gestaakt, vindt er minder milieuvervuiling plaats, zien landerijen er mooier uit, krijgt natuur een kans, kan de bijenpopulatie zich herstellen, zodat planten binnen en buiten de landbouw met stuifmeel worden bevrucht, krijgen toeristen een aantrekkelijker landschap.
Akkerbouwers moeten natuurlijk wel gecompenseerd worden voor de lagere opbrengst. Dat zou kunnen uit het geld dat bespaard wordt op de muskusrattenbestrijding. De overheid moet tenslotte zodanig regulerend optreden dat de verminderde ruimte om mest uit te rijden niet het argument zal zijn voor de boer om het akkerrandenbeleid te boycotten. Ons land wordt te intensief gebruikt. Dat kan allemaal een beetje minder, want de gederfde opbrengst is toch bedoeld voor de export en de eigen bevolking heeft er geen voordeel bij.