Wie zit er te wachten op de regiotram?

Wie de berichtgeving volgt over de plannen van de Gemeente Groningen bij het aanleggen van een tram in de stad krijgt de indruk dat het besluit daartoe allang is genomen. Dat is echter niet het geval.
De gemeenteraad en de Provinciale Staten van Groningen hebben nog geen groen licht voor de plannen gegeven.

Uit een Internetpoll van de Gezinsbode blijkt 70% tegen de aanleg van de tweede tramlijn. Misschien is het nuttig als de Gezinsbode ook een enquête doet naar de eerste tramlijn (Hoofdstation via Grote Markt naar Zernike).
Waar komt toch dat onzalige idee om een tram aan te leggen vandaan? Aan het begin van de vorige eeuw had Groningen een tram en die werd in 1926 vervangen door de bus. Reeds toen was dat al een betere oplossing dan de tram. Dat is sindsdien niet veranderd.
Een bus is flexibel, kan omrijden en kan zijn traject per dag veranderen, zonder kosten te maken. Voor een bus hoeft geen huis te worden afgebroken, een busverbinding is in no time opgezet.
Van noemenswaardige overlast van de bussen is op dit moment weinig te merken.
Het lijkt wel of de politici in de stad en provincie Groningen een soort verlengstuk zijn van de bouwwereld onder het motto “het hoeft niet nuttig te zijn, als de bouwers maar kunnen bouwen”.

Zie ook de tegenstanders van de regiotram, verzameld op Internet: www.tramgroningen.nl

De Stadspartij Groningen schrijft op haar site:
De Stadspartij heeft twijfels over de compleetheid van de informatievoorziening door ‘deskundigen’ aan de gemeenteraad (o.a. kosten, risico’s, alternatieven). Er zijn namelijk voldoende goedkopere en even effectieve alternatieven voor de regiotram voorhanden, zoals normale spoorverbindingen (o.a. naar Zernike) en eventueel dubbelgelede (trolley)bussen op hoofdverbindingen in de stad, maar deze worden categorisch doodgezwegen. Succes verhalen van dubbelgelede bussen vinden we in Utrecht en de zogenaamde Zuidtangent bij Schiphol. Op de informatiebijeenkomst in de Martinikerk over de tram deden daar aanwezige ‘voorlichters’ – waaronder ambtenaren en externe adviseurs – het voorkomen alsof het aanleg besluit voor de regiotram al genomen was. Hiermee zetten zij de burgers en de gemeenteraad op het verkeerde been en wordt een traject van ‘wishful thinking’ doorlopen, dat veraf staat van democratische besluitvorming.