Opofferen boerengrond is een goede zaak

Op RTV Noord valt te lezen dat boeren, verenigd via LTO-Noord, bezwaar maken tegen het volgende:
Steeds vaker wordt op vruchtbare landbouwgrond een natuurgebied aangelegd ter compensatie van een woonwijk of bedrijfsterrein. Dat gebeurt onder meer bij de Eemshaven, waar een grote energiecentrale wordt gebouwd. Vijftig hectare pootaardappelland wordt daar straks natuurterrein. Ook bij de Blauwe Stad zijn, ter compensatie van de bouw van villa's, diverse natuurgebiedjes aangelegd.

Tot zover RTV Noord.
Landbouwgrond teruggeven aan de natuur is een goede zaak. Vroeger kreeg de natuur alleen de restjes met onvruchtbare grond. Ook dieren in de natuur moeten eten. Wanneer dat eten niet binnen het natuurgebied is te vinden, moeten de dieren de landbouwgronden op.
Dat leidt tot landbouwschade en soms tot verkeersonveiligheid. In ons land wordt veel meer landbouwgrond in gebruik gehouden om voedsel te verbouwen dan de eigen bevolking opeet. Het graan dat in Nederland wordt verbouwd is niet geschikt voor menselijke consumptie, hoogstens voor veevoer, co-vergisting van mest of als basis voor biodiesel.
Het meeste van het produceerde voedsel wordt geëxporteerd. Dat kan wel wat minder en geeft buitenlandse boeren ook wat ruimte en kansen.

Ook de muskusrat kan best een stukje van de ruimte krijgen. In een brief nav de Groningse proef met het stoppen met de bestrijding schrijven de Dierenbescherming, Faunabescherming en Bont voor Dieren aan de Provinciale Staten dat "overdimensioneren" van de waterkering een manier is om de veiligheid van graverij te waarborgen. Hiermee wordt bedoeld dat een wat grotere strook langs een waterkant ongebruikt te laten de gevolgen van graverij minder gevaarlijk of misschien wel onschadelijk maakt. Sterker nog, men kan tegelijk het landschap verfraaien en de natuur een dienst bewijzen.