Onder de betrokken partijen is weinig overeenstemming over hoe om te gaan met de schade van ondergraving door de muskusratten tijdens de proef. Men verwacht een explosie van het aantal muskusratten die vroeger of later weer gedood zouden moeten worden. Moet eventuele graafschade direct worden hersteld om de veiligheid van mens en bebouwing maximaal te beschermen? Of kan een (groot) deel gewoon ongemoeid gelaten worden onder het motto "dat is natuurschoon"?
Hoe sterk hangt de schade samen met vergrote veiligheidsrisico’s? Als iemand met zijn voet door de grond in een hol kan zakken, is het een ongewenst gezondheidsrisico als hij daarbij zijn voet kan verzwikken?
Wanneer een boer met een landbouwmachine dreigt weg te zakken en omkiepert, mogelijk zelfs in de sloot, wie betaalt dan de schade?
Er is veel voor te zeggen om de boeren te vragen om in een gebied waar muskusratten de vrije hand wordt gelaten een strook van een meter of 1 tot 3 niet te beplanten en met hun trekkers en machines niet meer dicht langs een watergang te rijden.
Zo’n strook land waar dan ook geen kunstmest en bestrijdingsmiddelen op worden aangebracht, kan een hoge natuurwaarde opleveren.
Moet een boer daarvoor worden vergoed? Niet per se. Dat is een kwestie van onderhandelen. Boeren vervuilen ook het milieu, met bestrijdingsmiddelen en, in het geval van een veehouder, met mest. Wanneer zij een strook land onbebouwd laten, dan zou je kunnen stellen dat zij de natuur faciliteren en dat die maatschappelijke dienstverlening opweegt tot het uiterste gebruik van het land. Immers de boer van tegenwoordig produceert niet voor de noodzakelijke voedsel voorziening van zijn omgeving, nee, hij produceert om op buitenlandse markten veel geld te kunnen verdienen.
Terug naar de proef.
Het ware het beste als de Provincie Groningen begint met het stoppen van bestrijden van muskusratten in een gebied waarin de bereidheid om slootkanten, inclusief een brede strook daarlangs, met rust te laten het grootst is.
Daarnaast zouden een aantal ambtenaren eens een sessie op de hei moeten doen om vast te stellen welke winst er wordt gehaald door een win-win-situatie voor boer, burger en muskusrat te zoeken. Die win-win-situatie ziet er uit als geen bestrijding van muskusratten en een mogelijkheid voor wandelaars om de muskusrat tegen te komen. Toeristen en recreanten kunnen door een aantrekkelijker landschap gaan.
Kortom: minder dierenleed en meer natuur te zien en te genieten op het platteland.
Nu laadt de heer Bleker de verdenking op zich dat hij de proef opzettelijk wil laten mislukken om voor de komende jaren een excuus te hebben om door te gaan op de huidige, heilloze weg.
De weg is heilloos omdat de muskusrat in Nederland altijd zal blijven en de vangst tot in eeuwige dagen dierenleed zal opleveren. Daarnaast is er bijvangst van andere zoogdieren die we graag in leven houden. Een beleid waarin de miljoenen die jaarlijks worden besteed aan de salaris van muskusrattenvangers worden besteed aan het duurzaam robuust maken van watergangen tegen graverij heeft veel meer voordelen.
Natuurlijk moet dan een tijd de kost voor de baat uitgaan, maar dan heb je uiteindelijk een veel aantrekkelijker landschap.
