Bezwaar tegen megakoeienstal in Vlagtwedde

Onderstaande tekst is ingesproken bij een commissievergadering van de Groningse Provinciale Staten door een inwoner van Vlagtwedde, wonende op het Hebrecht.

Geachte Commissie,

Dank voor het mogen uitspreken van onze zorg betreffende de megastal.
Het Hebrecht is aaneengesloten met het Rhederveld. De locatie van de eventuele megastal is dan ook aan deze streekgrens gesitueerd: Een gebied dat eeuwenoud ontoegankelijk was, vanwege het nat gehouden veen. Het betreft een verdedigingslinie, beter bekend als het Bourtangermoor: Begin 1900 ontgonnen en na 100 jaar, weliswaar in een andere vorm, nog altijd een uniek agrarisch gebied met stilte, duisternis en wilde dieren. De combinatie met een identiek gebied aan Duitse zijde maakt het juist zo bijzonder.
Maar aan deze eeuwenoude schoonheid komt kennelijk een einde. Ongeveer 20 jaar geleden is er om begrijpelijke reden een onderbroken verkavelingsweg aangelegd voor aan- en afvoer van mest en landbouwgewassen. Deze onderbreking is het afgelopen jaar opgeheven. De betonweg is inmiddels een sluiproute geworden voor verkeer en voor menig jongere een racebaan. De eerste mestbassins zijn in het landschap verrezen en als we er niet voor waken ook de eerste megastal.
Het kapot maken van dit gebied baart mij en velen met mij grote zorg. Macht, geld en prestige gaan kennelijk boven schoonheid en leefbaarheid van deze streek en de belangen van eigen ondernemers.
We hebben mogen aanschouwen hoe de aanvrager van het agripark de heer Buijs om is gegaan met de door hem verworven bebouwingen. De aangekochte percelen heeft hij ontdaan van zijn greppels en begroeiing en vervolgens omgevormd tot megagrote kale percelen, welke straks blootgesteld worden aan rücksichtslos maaibeleid en sleepbemesting.
Graag wil ik (als bewoner en zeer betrokken bij deze streek en zijn ondernemers) u de volgende punten van zorg meegeven:
Beseft u dat:
* De komst van deze megastal een definitief einde maakt aan een eeuwenoud uniek gebied ?
* Er bij deze wijze van veehouderij met z'n werkwijze in combinatie met de monogewassen nauwelijks nog sprake is van fauna en flora.
* U uw eigen ondernemers het mes op de keel zet. U maakt met instemming van deze bedrijfsvorm een bewuste keus om met enkele grootmachten verder te gaan en daarmee zet u de toekomst van de huidige bedrijven onnodig op het spel.
* U een precedent schept voor andere grootmachten en landelijk een voorbeeld bent.
* Er bij de huidige melkveehouderij totaal niet de behoefte is aan een schaalvergroting van deze omvang en ook de akkerbouw in de hoek gedreven wordt.
* Er op het agripark 24 uur gewerkt wordt en er van stilte en duisternis geen sprake meer is.
* Maatschappelijk er totaal geen draagkracht voor is en eventuele weidegang onmogelijk wordt.
* Dat van genoemde extra werkgelegenheid totaal geen sprake is.
* Dat u indirect met toelaten van deze bedrijven de grondprijzen opdrijft met verstrekkende gevolgen, die ook buiten de landbouw merkbaar zullen zijn.
* U als provincie een maatschappelijke zorgplicht heeft voor het behoud van het landschap, de toekomst van eigen burgers, het huidige bedrijfsleven, maar ook voor het dierenwelzijn.

Ik hoop dat u zich los kunt maken van het charmeoffensief van de heer Buijs. Weet u gesteund door de inwoners van onze streek en dat het wijzigen van uw standpunt respectvol ontvangen zal worden.

Dank voor uw aandacht.


Tweede Termijn:
De volgende vragen zou ik graag beantwoord zien:
• Is behalve de toezegging door de gemeente voor nog mogelijke uitbreiding van bestaande bedrijven niet nog een grotere bedreiging de beschikbaarheid van grond en het oplopen van de grondprijzen? Een groot aantal bedrijven in de omgeving is diep gefinancierd en velen wachten de melkprijs af bij het wegvallen van het melkquotum in 2015 (hetgeen van bovenaf bepaald is). Al deze bedreigingen doet de gemeente af als “ondernemersrisico”. “Jullie hebben je kans gehad”, werd letterlijk uitgesproken. Heeft de provincie dezelfde visie of neemt zij haar ondernemers wel in bescherming?
• Hoeveel waarde hecht de provincie aan de huidige bedrijven? Heeft niet alleen evenwichtige “groei”, in samen hang met maatschappelijk draagvlak de toekomst? Deze vorm van veehouderij heeft immers niets meer van doen met opschalen.
• Er wordt door de heer Moorlag uitgesproken dat er geen instrumenten meer zijn om het tij te keren. Ik denk zelf dat de wil hiertoe ontbreekt. In deze sector ben je afhankelijk van wet- en regelgeving en dus van de overheden. Overgangsrecht, keukentafelgesprekken, eerder gedane toezeggingen en gewekte verwachtingen: ze vormen de basis voor een eventueel positief besluit voor de heer Buijs. Ik stel vast dat het College zich in alle bochten probeert te wringen om woord te houden aan de heer Buijs, ten koste van alles wat je maar bedenken kunt.