Het gaat om het verbieden van nieuwe vestiging van intensieve veehouderij. Het is helaas niet geheel dichtgetimmerd wat nieuwvestiging precies is. De grootste aanwas van nieuwvestiging is te verwachten van grote varkens- en kippenhouders uit het zuiden van Nederland. Die kopen een bestaand bedrijf op, gooien het plat en bouwen varkensflats. De grote vraag is natuurlijk of deze procedure “nieuwvestiging” is en of dat kan worden tegengehouden. Daarbij bestaat de mogelijkheid van de provincie om een besluit hierin door de gemeente te overrulen, maar of dat juridisch houdbaar is moet in de praktijk worden uitgewezen.
Ondertussen mengt ook Heemschut Groningen zich in de discussie. Men wil van het Oldambt beschermd landschapsgezicht maken. Dat zou nieuwvestiging van bio-industrie onmogelijk maken. Officieel is Heemschut niet tegen bio-industrie mits de stallen in de zichtlijn worden geplaatst en niet dwars daarop. Dit standpunt zet weinig zoden aan de dijk, maar houdt hoogstens de zicht erop vrij.
Een mogelijke uitbreiding van bio-industrie is ook te verwachten van zittende boeren die de schaal waarop zij dieren houden vergroten. Een omstreden voorbeeld is de recente toestemming die de Groningse Provinciale Staten (nog voor men er zelf om had gevraagd) hebben gegeven voor de bouw van een melkveehouderij met een bouwvlak van 6 hectare in Vlagtwedde.
Ook dat is intensieve veehouderij. Dus of het beleid van Gedeputeerde Staten werkelijk zoden aan de Groningse dijk gaat zetten is afwachten. Laten we ondertussen een driewerf hoera laten horen voor het eerste signaal dat de PvdA weer ethiek wil laten prevaleren boven zuiver economische afwegingen.
Hoera, hoera, hoera.
