Voedsel Kollektief Groningen

1. Hoe het eind van de geschiedenis het begin van de VOKO Groningen werd

In 1989 publiceerde de Amerikaanse, conservatieve filosoof Fukuyama zijn essay 'The end of history?' waarin hij beweerde dat het einde van de Koude Oorlog het einde van de vooruitgang van de menselijke geschiedenis betekende. Als het staatscommunisme in Oost-Europa verdween, had het liberalisme definitief gewonnen. In Groningen hield in diezelfde tijd een groep van ongeveer twintig krakers, anarchisten, milieuactivisten en woongroepen zich bezig met het oprichten van een Voedsel Kollektief, een zogenaamde VOKO - verschillende steden in Nederland hadden er inmiddels één. In Groningen waren ze al ruim een jaar alleen maar aan het discussiëren. De discussies gingen vooral over wat er met het geld bij de VOKO moest gebeuren dat overbleef. Geart Bosma, één van de oprichters van destijds, herinnert zich de discussies tussen 'de Realo's' en 'de Fundi's' nog goed. En toen viel de Berlijnse Muur. Direct daarna was de VOKO in Groningen een feit. Want door de oprichting van een socialistische VOKO kreeg Fukuyama geen gelijk.

Een van de oprichters van de VOKO Groningen was Allard ten Dam. Hij was in die tijd ook bezig met het opzetten van een eigen bedrijf, een collectief. Dat werd de biologische groothandel De Nieuwe Band in Marum. Op dit moment is hij één van de directeuren van De Nieuwe Band en levert hij aan VOKO's, natuurvoedingswinkels en restaurants, waaronder de VOKO in Groningen. Achttien VOKO's in Nederland en België kopen bij hem hun droogwaren in. De Nieuwe Band was in eerste instantie een collectief waarin iedereen hetzelfde loon kreeg, ongeacht zijn of haar werkzaamheden. Maar in de loop van de tijd zijn de lonen aangepast aan de CAO.

Een tijdje voor de oprichting van de VOKO Groningen hadden krakers de oude, verwaarloosde huisjes aan de Turfstraat gekraakt, het rijtje huizen dat aan de Prinsentuin grenst. Prompt besloot de gemeente dat de krakers uit de huisjes moesten omdat ze zouden worden opgeknapt en voor bejaarden waren bestemd. In ruil daarvoor kregen de krakers een grote, leegstaande school in de Grote Leliestraat. In die school kwamen drie woongroepen. Allard ten Dam was een van die woongroepleden. Hij stelde de schuur van het gebouw ter beschikking aan de nieuwopgerichte VOKO. En daar zit de VOKO Groningen nu nog steeds. Het hek van het voormalige schoolplein is door de week altijd dicht, maar als de VOKO open is, gaat het hek los en hangt er een bordje van de VOKO aan.

In de periode vóór de oprichting van de VOKO werkten Allard en Geart allebei in een natuurvoedingswinkel. Ze zagen van dichtbij hoe ook in de natuurvoedingswinkel de milieucontext van de producten naar de achtergrond verdween. Er werden meer en meer niet-biologische producten verkocht, het beleid ging steeds meer de reformkant op, vooral gericht op de eigen gezondheid. In de gewone supermarkten gingen klanten zich als consumenten gedragen. Ze kochten producten zonder dat ze geïnteresseerd waren in de herkomst van een product; producten van de andere kant van de wereld, zo vers en zo goedkoop mogelijk, zonder dat ze wilden weten wie daarvoor had gebloed. Ze wilden vooral VEEL en MEER. “Strijders tegen sociaal onrecht kochten gewoon D.E.-koffie” weet Geart nog.

Ook de natuurvoedingswinkels werden steeds commerciëler, het aanbod bepaalde de vraag. Dit was de belangrijkste reden om in Groningen een VOKO te beginnen. Geart: “Pas als je dingen zelf in de hand neemt, wordt je vaak veel betrokkener”. De VOKO is heel bewust niet opgericht als concurrent van de natuurvoedingswinkels. De leden werkten en werken zelf vaak in natuurvoedingswinkels, al dan niet vrijwillig. Door de beperkte openingstijden en het beperkte aanbod van de VOKO gingen er juist nieuwe mensen naar de natuurvoedingswinkel. Een leuke bijkomstigheid is dat mensen met weinig geld door de VOKO toch biologisch kunnen eten. En dat mensen uit verschillende geledingen van de maatschappij elkaar bij de VOKO tegen komen.

In het begin had de VOKO Groningen zo'n twintig, vijfentwintig adressen van leden. Daaronder zaten ook woongroepen en alternatieve eethuisjes, dus er waren veel meer leden dan adressen. Op zijn hoogtepunt had de VOKO rond de vijftig adressen. Op dit moment zijn het er twintig en dat zijn er eigenlijk te weinig. Dat komt vooral omdat krakersrestaurant Salmonella niet meer bestaat. Salmonella werd opgericht door de krakers in het Wolters Noordhofcomplex, het was ook een collectief en draaide op vrijwilligers. Voor de VOKO was Salmonella een grote afnemer. Toen Salmonella een jaar of vijf geleden werd opgeheven was dat voor de VOKO een kleine ramp. Sinds die tijd zijn er vaak te weinig bestellingen om ze één keer per week te laten bezorgen. Het feit dat vrijwilligerswerk uit de mode raakte speelt ook een rol, want de VOKO vraagt van haar leden een actieve betrokkenheid.

De deelnemers van de VOKO Groningen betalen elke maand een kleine bijdrage, variërend van 1,50 euro voor minima tot 4,50 euro voor boven-modaal, voor de vaste lasten: de huur, de elektriciteit en de onkosten van wat er bederft. Daarnaast is er een zogenaamde solidariteitsheffing waarmee goede doelen worden gesteund. De belangrijkste criteria voor een goed doel zijn dat het goede doel anders moeilijk aan geld kan komen (het geld mag dus niet op de grote bulk gaan) en het moet betekenisvol zijn. Hierover wordt in de vergadering gestemd, en als dan drie leden vóór zijn, wordt de subsidie toegekend, ook al is soms de meerderheid tegen. Verder wordt van de leden verwacht dat ze actief betrokken zijn. Dat houdt in dat ze kunnen kiezen uit verschillende werkzaamheden, variërend van in de VOKO staan tot de administratie doen. Ook het bijwonen van vergaderingen geldt als actieve betrokkenheid. Leden die alleen komen omdat het goedkoper is zijn niet welkom!

Al het werk in de VOKO wordt door de leden zelf gedaan, in sub- en taakgroepjes. De beslissingen worden op de vergadering genomen, 'de vergadering beslist'. Er is afgesproken dat een vergadering vanaf vier leden beslissingen mag nemen. Er zijn nog altijd veel discussies op de vergaderingen. Bijvoorbeeld over wat er wel en wat er niet moet worden ingekocht. De VOKO Groningen heeft besloten om zo lokaal mogelijke biologische en vegetarische waren aan te bieden (dus geen vlees). De producten die van de andere kant van de wereld komen worden niet ingekocht, ook al zijn ze biologisch. Een uitzondering daarop vormen cultuurbepaalde etenswaren als koffie, rijst, sinaasappels of cacao. Ook wordt gekozen voor producten met zo weinig mogelijk en alleen milieuvriendelijke verpakking. Binnen deze marges bepalen de leden het aanbod. Mensen die iets speciaals willen hebben kunnen dat bestellen, maar dan moeten ze wel de hele partij afnemen. De vraag bepaalt het aanbod in plaats van andersom, zoals in de supermarkt en de natuurvoedingswinkel. Alleen de inkoop van groente en fruit is tijdelijk gestopt omdat er momenteel te weinig leden zijn. De activiteiten van de nieuwe VersVOKO, die zich alleen met lokale verse producten bezighoudt, horen eigenlijk bij de VOKO. Alleen wordt de VersVOKO door A SEED georganiseerd, een internationale overkoepelende organisatie, waarmee de VOKO Groningen samenwerkt.

Een goed voorbeeld van het inkoopbeleid van de VOKO is de appelstroop van Crombach. Appeltelers konden van de Europese regering twintig gulden per omgehakte hoogstamboom subsidie krijgen omdat het bij hoogstambomen veel lastiger is om de appels te plukken (het plukken kost meer tijd dus meer kosten dus minder opbrengst). Maar door het omhakken van de bomen verdwenen er vooral bomen van oude appelrassen. Appelstroop-fabrikant Crombach koos toen speciaal voor de appelstroop alleen appels van hoogstambomen. De VOKO Groningen besloot vervolgens om de fabrikant te steunen, en kocht juist deze appelstroop in.

De inkopen van de VOKO worden voornamelijk gedaan bij De Nieuwe Band in Marum die de bestellingen brengt. Als er te weinig bestellingen zijn wordt het een week overgeslagen. Zuivel wordt ingekocht bij de Zaaister (in de VOKO staat een kleine koelkast). Groente en fruit werden bij de biologische kraam van de markt gehaald, maar dat is even gestopt omdat er te weinig afname is. De Terp levert het brood als dat besteld is. De herkomst van en de informatie over deze producten is volledig transparant. Met name de productinformatie van De Nieuwe Band neemt de VOKO veel werk uit handen. Af en toe doet de VOKO zelf nog navraag naar de achtergrond van een product. Toen één lid van de VOKO enthousiast aan het 'dumpster diven' sloeg en de gevonden etenswaren uit containers van supermarkten en afvalbakken naar de VOKO bracht, lagen er ineens niet-biologische producten van dubieuze origine naast de verantwoorde producten van de VOKO. De vergadering besliste toen dat de dumpster diving-producten niet meer in de VOKO mochten liggen, ook al konden de leden ze gratis meenemen.

De VOKO in Groningen is bij insiders vooral bekend om de 'kadootjeseconomie'. Een van de onderdelen daarvan was de volkstuin in het Stadspark. De VOKO betaalde alle kosten van de tuin en de leden die in de tuin werkten mochten oogsten naar eigen behoefte. Wat overbleef werd in de VOKO gratis aangeboden. Het resultaat was dat er geen overschotten waren en dat alles eerlijk werd verdeeld. Hetzelfde gedrag zie je nu in de weggeefwinkels: Mensen gunnen iemand anders het product vaak ook, en als ze er uiteindelijk toch zelf mee naar huis gaan zijn ze er dubbel zo blij mee omdat het hun gegund is. Het is het andere uiterste van de graaicultuur. De volkstuin bestaat inmiddels niet meer, op de plek is nu een busbaan aangelegd. Korte tijd is er nog een VOKO-tuin in Beijum geweest, maar dat was voor veel leden te ver weg.

Een ander onderdeel van de kadootjeseconomie is de regel dat leden spullen in de VOKO mogen leggen waarvan de klanten zelf de prijs mogen bepalen - het geld komt dan bij de VOKO terecht – en ze mogen het ook gratis meenemen. Buiten-vokoose activiteiten zijn er in Groningen eigenlijk niet geweest. In tegenstelling tot veel andere steden in Nederland is hier nooit een VOKO-eethuisje geweest. Dat hoefde ook niet want er waren genoeg eethuisjes in kraakpanden en die kochten bij de VOKO in. Alleen toen de VOKO tien jaar bestond is er een feest georganiseerd. Er zijn soms wel uitstapjes naar producenten of culinaire paddestoelenexcursies.

Nieuwe leden worden gevonden door mond-tot-mondreclame. Want de VOKO zoekt heel bewust geen publiciteit. Dat heeft te maken met het feit dat VOKO's in het algemeen werden opgericht in een anarchistische setting. VOKO's zijn heel bewust geen rechtspersoon, dus geen stichting of vereniging. Daarmee staan de VOKO's eigenlijk buiten de maatschappij. Ze zijn ook niet gelieerd aan een politieke partij, want voor de meeste politieke partijen is voedsel geen politiek issue meer. De VOKO is nog het meest te vergelijken met een groep mensen die gezamenlijk inkoopt, met buren of woongroepleden die samen boodschappen doen. De leden van de VOKO in Groningen zijn nu woongroepen, mensen uit de Vrije School-hoek en veganisten; vooral veertigers en vijftigers die voor 'bewust' en 'duurzaam' kiezen.

Nu, in 2011, is de VOKO in het algemeen iets, dat zich in de marge van de maatschappij afspeelt. Maar weinig mensen weten wat een VOKO is, laat staan dat ze weten waar een VOKO bij hun in de buurt is. Op internet is hierover amper informatie te vinden. Bovendien is de VOKO voor de meeste mensen te hoogdrempelig: de anarchistische setting, vaak in een (anti)kraakpand, met mensen uit een hele andere maatschappelijke laag (vaak nog het krakersmilieu), de beperkte openingstijden en het feit dat een VOKO actieve deelname en betrokkenheid vraagt. De filosoof Fukuyama herriep op een gegeven moment zijn ideeën, want na de Koude Oorlog ging de 'vooruitgang' van de menselijke geschiedenis gewoon door. Al kun je je afvragen of je de ontwikkeling, dat alles alleen nog maar om geld lijkt te draaien, een 'vooruitgang' kunt noemen. Steeds meer mensen lijken zich af te keren van dit materialistische gedachtengoed en gaan weer op zoek naar hun idealen, naar de basis en naar elkaar. Samen voedsel inkopen ergens in de buurt, dat is de nieuwe trend. Het mooiste is dat voor deze trend de rails er al liggen: op naar de VOKO!

De openingstijden van de VOKO:

dinsdag: 17.30 – 18.30 uur
vrijdag : 16.00 – 18.00 uur


Meer informatie over VOKO's in het algemeen is te vinden op:
www.anarchie.be/voko/page.php?link=5

Groningen, oktober 2011

Renneke Bakker voor de Keerant, het blad van de LETSorganisatie de Keerkring Groningen

Zie ook:
2. “Leef nu zoals je later wilt leven”- Over de VersVOKO Groningen
3. Uitwisselingsdag VersVOKO'S zaterdag 8 oktober 2011